SADE BİR YAŞAM

Dönüş

Hislerine Güven - Teşhis Süreci

Bundan 2 - 2,5 yıl kadar önceydi şiddetli bacak ağrıları hissetmeye başladığımda. Önce çok uykusuz kalıyorum yorgunluktandır mutlaka diye düşündüm. Dinlendiğim halde geçmeyip şiddetlenmeye başladığında bir doktora gitmeye karar verdim. Tüm -doktorlara göre gerekli- tahlillere bakıldı ve tüm değerlerim pek şahaneydi hatta ben bu değerlerle çok uzun yaşardım. Bir tek d vitamini biraz düşüktü ve bir kaç kapsülle eve gönderildim.

Vitamini kullanmama rağmen halsizlik ve ağrılarda bir gram azalma yoktu. Yetmemiş olacak ki deyip bir kapsül de ben aldım.

Bir süre de böyle geçti.

Bu süre zarfında düşündüm de ben hatırlayabildiğim yakın geçmişte genelde hep halsiz hisseder, akşamı bulmadan pilim biterdi. Öyle ki kızım olmadan önce, çalışığım dönemlerde akşamları bir yürüyüşe çıkacak kadar gücüm kalmazdı. Sonraları çok yandık bu evde oturmalara ama konumuz bu değil :)

Bir süre daha geçtikten sonra yeniden doktora gittim. Geçmek bilmeyen bacak ağrılarım öylesine rahatsız ediyordu ki kemiklerim ve kaslarım aynı anda ağrıyordu. Ağrıdan uyuyamadığım gecelerin sabahına el ayak uyuşmaları da eşlik etmeye başlayınca tekrardan doktora gittim.

Bu arada çözüm bulamadıkça başka bir özel hastanenin bir başka şahaneli doktoruna randevu alıyordum, bir önceki sonuçlarımı da çantama atıp yarım saat derdimi anlatıp bir çözüm bekliyordum.

Yine bir genel muayene ve testler sonucunda d vitaminim takviye almış olmama rağmen 6 ya düşmüştü. Doktorun tek tepkisi hiç mi güneşe çıkmıyorsun kızım oldu. Çıkmıyorum vallahi dedim, oldum olası sıcağı sevmem. Neyse ki suçu kendime atıp beni bir süre daha oyalayacak bir bahane bırakmışlardı avucuma! Fakat bu doktor halime acımış olacak ki bir de çinko bakalım dedi. Ve çinko değerim de olması gerekenden düşük çıktı. 2,5 yıl emzirmiş bir anne olarak vücudumdan bir şeylerin eksilmesi normaldi ve zamanla düzelirdi, takviyeye gerek yoktu.

Ben eşeledikçe tatmin olmadığımı gören doktor, Tiroid değerlerim normal çıkmasına rağmen tiroit ultrasonu istedi ve 3 tane nodülüm olduğu görüldü (Aralık 2016). Nedendir, nasıl olur, ne yapmalı her hangi bir şey söylenmeden sıkıntı yok denilip tıpış tıpış evime yollandım.

Anlayacağınız her defasında aynı testler tekrarlanıyordu ve her şey yolundaydı. Bir dönem psikolojimi bile sorguladım hastalık hastası mı oldum ben ne oldum diye. Google hastalık hastası belirtilerine bakmışlığım bile var o derece :D

Bu arada beslenmemi düzeltmeye başladım. Sağlıklı beslendikçe üzerimden 3 kg gitti ve kamuoyu zaten zayıfsın bir de diyet yapıyorsun ondan böyle halsizsin baskısına çoktan başlamıştı. Sırf insanların gönlü olsun diye kekten börekten yiyor, kendi düzenime döndüğümde ise bunu korumakta zorlanıyordum. Şimdilerde anlamlandırabiliyorum evet şeker dalgalanmaları yaşıyordum ve vücuduma bir kez bile alsam toparlanmam çok uzun sürüyordu. Böylece sağlıklı yaşam serüvenimin inişli çıkışlı halinden bana bir hayır gelmiyordu.

1 yıl sonra...

Zaman geçiyor ve benim bacak ağrılarım kendimi oradan oraya çarpmışçasına şiddetlenerek devam ediyordu. Bunun yanında halsiz hissetmelerim elimi kolumu kaldıramamaya, türlü bahanelerle yapacağım her işi ertelemeye, bir gayret kalkıştığım yarım saatlik işlerse saatlere bırakmıştı yerini.

Bu böyle olmayacak dedim. Kızım okula başladığı gibi kendimi devlet hastanesine attım. Vaktim vardı ve şansımı bir de orada deneyecektim. İşim şansa kalmıştı...

Bacak ağrılarından bahsettiğim için bacak ultrasonu çekilecekti. Bir gece önceden bin bir kurgu ile gitmesem mi ya kötü bir şey derse endişesiyle tavana bakarak sabahı ettim. Ultrason çekildi ve her şey normaldi. Çok şükür demekle peki ya bunun sebebi ne sorusunun dumuru arasında gittim geldim bir süre daha.

Kızım okula başlamıştı ve ben yapılacaklarımın üzerini çizmek bir yana dursun, yataktan başımı kaldıramıyordum. Öyle ki gece kaçta yatarsam yatayım kızımın servisten ineceği ana 5 dk kala yataktan sürünerek çıkıyordum. (bu arada yarım gün gidiyordu okula, hoş tam da olsa değişen bir şey olmayacaktı)

Bir süre sonra 1 saat daha erken kalkmaya zorla alışmıştım. Dönemi böyle kapattık!

Bu süreçte sağlıklı beslenmeye devam ediyordum ancak malum yaz tatili. Gittiğim yerlerde insanları huzursuz etmeyeyim hem her zaman yiyemediğim şeyler gitmişken yemeden dönmeyeyim diye diye eve gel sağlıklı beslenmeye dön, tatile git ucundan ye döngüsünde savrulup durdum.

Tatiller tamamen bitti ve ben gerçekten yediğim hiçbir şeyden zevk almıyordum. Hani kaçamak deriz ya yediğimizde zevk verir. Ben bu zevki asla yaşamıyordum bir nevi vücudum istemiyordu artık. Ağzıma sürdüğüm anda tıkanıyor devamını getirmek istemiyordum. Bunu çok tarttım kesinlikle psikolojik değil canım da çekmiyordu yemediğim zamanlarda. Sadece alışkanlıkları değiştirmek çaba gerektiriyor, yoksa zorluğu yok.

Kızımda gözlemliyorum en çok bunu, ek gıdaya başladığımızdan beri ağzına domates sürmedi. Bir kez ben yedirmek istedim ağzının çevresi kıpkırmızı oldu ve kabardı. Asla denemeye bile yeltenmediği bir yiyecek ki sevdiği şeylere ayrı bir düşkünlüğü elbette var ama yemek ayırmayan bir çocuk (araya bir Maşallah sıkıştırın :D)

Diyeceğim o ki, bünye biliyor! Sadece dinlersen anlıyorsun vücudunun dilini.

Nerede kalmıştık, tatil bitti ve ben eski düzenime döndüm.

Ancak 2 güne giden ödemlerim gitmek bilmiyor ve yaz boyunca dengelemiş olmama rağmen tartıda +4 kg görüyorum. Vücudum deli ödem tutmaya başlamış ve kolay kolay atamıyorum. Eşime metabolizmam durdu sanki, su içsem şişiyorum diyorum. Gerçekten de öyle 1 bardak su ile 6-7 aylık hamile gibi göbek yapıyorum. Ve bu 5 dk içerisinde oluyor ikimizde şok oluyoruz.

Bu böyle olmayacak doktora gitmem lazım ancak gittiğimde ne olacağını biliyorum. Çok normalsiniz, bu gidişle piiii 100 yaşına kadar yaşarsınız. Tansiyonunuz düşük bir kere, düşük tansiyonluların ömrü uzun olur. Şaka yapmıyorum bu replikleri defalarca duydu bu kulaklar, ağız birliği yapmış sanki gittiğim tüm doktorlar.

Bu arada tek şikayetim şişkinlik değil elbet.

Aşırı saçlarım dökülüyor her elimi atışımda koca bir tutam avucumda kalıyor (saçın ne kadar gür diye diye nazar ettiler beni :P)

Bu da bir yana ayağa kalktığımda başım dönüyor, istisnasız her defasında. Elim ayağım sürekli titrek. Bacak ağrıları ve halsizlikler aynen devam.

Migren ataklarım atak olmaktan çıkmış daimi yoldaşım olmuşlar, buna göz kararmaları ve net görememe eşlik etmeye başlamış.

Ve ertelemeler, üzerimde tonlarca yük var hissiyatı.

Kendimden korkuyorum!

Sürekli de kendimi sorguluyorum, ben neden böyleyim, neden enerjim düşük, üşengeç miyim acaba falan türlü türlü sorular. Hastalık hastası mıyım sorusunu geçtim :D Bir şeyler var belli. Ben kendimi biliyorum, doktorlar harikasın dese de bir yanım geç kalmaktan korkuyor.

Şekerle ilgili bir sıkıntım olduğunun farkındayım. Sık da yesem aralıklı oruçla da beslensem düzelmiyor. Bu süre zarfında yıllarca şiddetli migren atakları yaşayan -öyle ki hastaneye gidip serum almadan geçmiyordu- babama gizli şeker teşhisi konmuş, şeker ilacı almasıyla birlikte migreni bıçak gibi kesilmişti. İçimden bir his açlık tokluk ne varsa baktır diyor.

Halsizliğimin sebebi ne olabilir diye interneti alt üst ederken haşimato tiroidi başlığını görüyorum. E annemde de var bu, yıllar önce ameliyat olup tiroit bezini aldırdı hatta. Olabilir mi ki derken 'anne kız hastalığı' başlığında takılı kalıyorum. Bu arada annem de hep uyarıyordu kızım değerlerin normal çıkıyor ama b12 takviyesi al arada diye. E benim b12 değerim normal ne diye alayım deyip geçiştiriyorum. Bir yandan da sağlıklı beslenme araştırmalarımda hep okuyorum o aralıkta olsa bile b12 vitamininizi yüksek tutun.

Aynı gün Sevgili Elif'in instagram paylaşımını görüyorum, Haşimato tiroidi başlıklı. Belirtileri okuyorum aynı ben. Yorumlara bakıyorum haşimatoya nodüller eşlik eder yazanlar var. Nodülde var 2 senedir beraber yaşadığımız. E iyi de benim tiroit değerlerim normal. Öğreniyorum ki haşimato başladığında tsh, t3, t4 değerleri normal çıkarmış ancak tiroit bezi tahrip olmaya başladıkça bu değerler bozulurmuş. Peki hangi değere baktırmalı derken sağolsun Elif'de yorumlaştığımız kişiler de yazıyor anti TPO değerine mutlaka baktır.

Hemen doktor araştırmaya başlıyorum. Bu kez gözüm açık şeker vs baktıracağım her şeyi çalışıp gidiyorum. Pek şahaneli bir profesörden randevu alıyorum tee bir kaç hafta sonraya.

Bu arada canımın başka bir şey istemediği bir gün mercimek köftesi yapıyorum ince bulgurla. O gün ara ara atıştırıyorum. Sonra bana bir uyku bastırıyor bayılacak gibiyim, tarif edemiyorum bu hissi sanki günlerce uyumamışım ve koşmuşum tüm gücüm bitmiş baygınlıkla uyku arası bir hal. Dayanamıyorum Eylül Masal'ı tek bırakmak da istemediğimden kucağına yatıyorum ve uyumuşum, kafamı kaldıramıyorum.

Bir başka gün akşam yemeğinde bir kaç kaşık bulgur yiyorum ve yemek sonrası aynı baygın hal. Kendimi uyanık tutamıyorum.

Tüm bunlar hem şekeri hem de glüteni düşündürüyor bana.

Yine kızım okula ben hastaneye...

Notlarımı alıp doktorun odasına giriyorum. Eksiksiz anlatayım ki güzel yönlendirebilsin beni. Öyle çok anlatıyorum ki doktor wauw falan diyecek derken bıyık altından bir gülümseme ile karşılık alıyorum :/

Ekmek yemiyorsun ondan diyor elin ayağın kesiliyor. E diyorum gluten şişiyorum ben, bulgur yedim baygınlık geçirdim. Bulgur yeme o zaman diyor. Bulgur yeme, ekmek ye? Üstelik de şu paketli sözde tam tahıllı ekmekleri öneriyor?

Diyorum anti TPO baktırmak istiyorum, ona gerek yok şimdilik diyor. Şeker yükleme yapalım, tiroit ultrason bakılsın. Çinko da bakalım düşüktü diyorum, gerek yok diyor. Yahu parasıyla değil mi bakalım içim rahatlasın diyemiyorum.

Ertesi gün şeker yükleme başlıyor, bir uykum geliyor hastanede kıvrılıp uyusam yeri. 23 kalem kan değeri, idrar, ultrason hepsi bitiyor. Hafta başı sonuçları alıyorum.

Bakmak istemeyip son dakika teste eklediği anti TPO değeri 802! Antikorlar tiroit bezime feci savaş halinde... Ultrasonda o 3 nodül istikrarını koruyor, 2 yıl öncekiyle aynılar ne büyüme ne küçülme. En azından buna seviniyorum.

Şeker...

Açlık şekerim sınırın biraz üzerinde. Tokluklar tam sınır 1 fazla olsa onlarda yüksek çıkacak. Kolesterol HDL yüksek. Ama iyi haber, toplam kolesterolü etkilememiş henüz!

Nur topu gibi haşimato tiroidi ve pre diyabet teşhisleri kucağıma veriliyor. Ve ekmekle dolu 5 öğünlük beslenme önerisiyle yolu tutacakken son dakika ama d vit hala çok düşük ki ben takviye alıyorum diyorum. Hiçbir takviye alma 6 ay sonra yine gel 1 yılda haşimatı tiroidinin hipertiroide dönme ihtimali var diyen doktor, he al o zaman arada d vit diyor. Arada?

Omega 3 diyorum, gerek yok diyor.

Sağlıklı beslenme diyorum, 5 öğün ekmek diyor.

Ceviz falan yesem? Ekmeğin yanında ye tabi diyor, çok da yeme.

Bıyık altından bu kez ben tamam deyip odadan çıkıyorum!

Ezber olan her şeye isyanım var!

Besin intoleransım olabileceğinden bahsettiğim halde, herkese verilen 5 öğün ekmek ve az az sık sık ye tavsiyesinden başka bir şey yok elimde. Hoş ısrarla anti TPO istemeseydim teşhis de olmayacaktı ne bekliyorum ki?

Hastalıklar başlangıç aşamasındayken ilerlemesini önlemek ve hatta iyileştirmek varken, standart protokolü uygulamak için hastalan 6 ay sonra gel diyor bana. Niye? Yol belli 6 ay sonra ilaç başlar, 1 yıl sonra tiroit bezini alır toptan temizlik!

Öfkeli ve umutluyum ve aynı zamanda hırslı. Ben bu değerleri düşürür, 6 ay sonra da sonuçları getiririm. Sonra da ekmekmiş, takviyeymiş konuşuruz.

Son gülen kim olacak bakalım.

Kıssadan hisse, sezgilerinize güvenin, kendinizi vücudunuzu tanıyın ve ezber hiçbir şeye körü körüne güvenmeyin. Her zaman başka bir yol mümkün!

2 yıl geç kalınmış bir teşhis olsa da neyse ki çok da ilerlemeden adını koydurabildim. Gerisi bende :)

Nasıl anladığımı paylaşmam istendiği için böyle uzun uzun yazdım, çünkü belirtilerden öte sonuca ulaşmak önemli. Belki tüm bu süreç birilerine yardımcı olur. Ki bende sürecini paylaşanlar sayesinde bugün bu sonuca varabildim.

Bundan sonrasını da hem buradan hem de youtube kanalımdan paylaşacağım.

Sevgi ve sağlıkla,

Gözde ❤️

2 yorum

, by Sade Bir Yaşam

gardırop detoksu

İkinci El Satış Deneyimim / Tarz2.com

1 yorum

, by Sade Bir Yaşam

bitişik ya da ayrı

Çalakalem Yazılar 1 / Bitişik Ya Da Ayrı

4 yorum

, by Sade Bir Yaşam

diderot etkisi

Diderot Etkisi / Aldıkça Daha Fazla Almaya Nasıl Etki Eder

Marka, pazarlama ve tüketici kimliği üzerine çalışmalar yapan antropoloji uzmanı Grant Mc Cracken 1988 yılında, 18. yy'da yaşamış ünlü Fransız düşünür Denis Diderot’dan esinlenerek "Diderot Etkisi" kavramını ortaya koymuştur.

Adını anlayacağınız üzere Fransız Filozof Denis Diderot'tan alan bu kavram, çağımızın tüketim kültürü içerisinde önemli bir psikolojik gerçeği ifade etmektedir.

Diderot etkisi en basit tanımı ile satın aldığımız her şeyin bizi yeni bir şey almaya teşvik etmesi anlamına geliyor.

Peki nasıl?

Onu da diderotun başına gelen bir olayla açıklayalım.

Bir gün bir arkadaşı diderota yeni bir sabahlık hediye eder. Kırmızıya çalan güzel rengi ve kadife dokusuyla sabahlık, diderota kendini çok iyi hissettirir. Diderot yeni sabahlığını giyip çalışma masasının başına geçtiğinde, sabahlığının yanında masasının, masa üzerindeki objelerin, odadaki diğer eşyaların sönük kaldığını görür.

Şık sabahlık yeni referans noktası olmuştur ve bu noktadan bakıldığında diğer tüm eşyalar değerini yitirmiştir. Diderot bu sabahlığa uyum sağlayacak yeni ve güzel bir masanın ihtiyaç olduğunu düşünüp, masasını değiştirir. Sonra masanın üzerindeki objeleri de!

Tabi değişim bu kadarıyla kalmaz.

Bu kez yeni masasıyla kitap kutusu, sandalyeler ve odadaki bir takım eşyaların da bütünlük ve uyum sağlayacak şekilde yenileriyle değiştirilmesi gerektiğine karar verir.

Her yeni gelen eşya eski olan bir başkasına dikkat çeker ve odadaki uyum sağlanana kadar diderot eşyalarını değiştirmeye devam eder.

Adeta bir domino etkisi!

Sonuçta tüm bunlar bittiğinde ister istemez bu süreci yaşamış olmasına sebep olan yeni sabahlığı eskisine değiştiğine pişman olur diderot.

Bu değişimle birlikte yeni eşyaların bir güç oluşturduğunu ve buna kapıldığını anlaması da uzun sürmez. Diderot bu sürece bütünlük duygusunu koruma eğilimimizin yol açtığını söyler. Yeni sabahlık, (kendi deyimiyle ‘asil’ eşya) diğer eşyalarına uymamış, bütünlüğü bozmuştur.

Diderot bütünlüğü olarak da adlandırılan bu kavram, yeni bir eşyanın nasıl yeni ve daha çok eşya almaya yönlendirdiğini de gözler önüne seriyor.

Köprü (başlangıç) ürünler

Mc Cracken köprü ürünlerden bahseder. Tüketicinin varolan uyumunun dışında olan, plansız bir satın alma ve bunun da yeniden uyumu sağlamak için yarattığı yeni satın alma güdüsü, bir üst sosyal basamağa çıkmak için etki yaratır. Buna başlangıç ürünü denir.

Köprü ürününün satın alınmasıyla başlayan değişim, diğerleriyle devam eder. Bu olgu, insanların tüketim yoluna çıkmalarının önemli mekanizmalarından biridir.

Alışveriş çılgınlığı, satın alınan eşyaların aidiyet , kimlik ve sosyal sınıf algısı gibi kavramlarla da yakından ilişkili olan bu kavramı ilk olarak Diderot kendisinde gözlemleyerek sonrasında buna dair düşüncelerini “Eski Giyinme Elbisesi İçin Pişmanlıklar ” adlı makalesinde kaleme almıştır.

Diderotun kaleminden, bu süreç hakkındaki duygularını;

Neden saklamadım onu sanki? O bana alışmıştı, ben de ona… Vücudumu sıkmadan bütün kıvrımlarını sarıyordu; göz okşayıcı ve yakışıklıydım. Diğeri kaskatı ve kolalı, beni hantal gösteriyor. Oysa berikinin teveccühü her ihtiyacı karşılamaya hazırdı – malum, fukaralık hep vazifeşinastır. Bir kitap tozlanmayagörsün, silmek için eteklerinden biri hazır ve nazırdı. Koyulaşan mürekkep, tüy kalemimden akmayı reddetse, yan tarafını uzatıverirdi. Üzerindeki uzun siyah çizgilerden belli olurdu bana sunduğu hizmetler. Bu uzun çizgiler littérateur’ü, yazarı, çalışan adamı ele verirdi. Oysa şimdi işe yaramaz bir zengin havası geldi üzerime. Kimse kim olduğumu bilmiyor.

Onun içindeyken, ne bir uşağın sakarlığından korkardım ne de kendi sakarlığımdan; ne alev alacak diye endişelenirdim, ne de üstüne su dökülecek diye… Eski sabahlığımın mutlak efendisiydim. Yenisinin kölesi oldum.

Altın postun başında nöbet tutan ejderha tasalanmamıştır benim kadar. Endişe sarıyor dört yanımı.

Genç bir kızın nazına, merhametine teslim olmuş karasevdalı ihtiyar, sabahtan akşama sızlanır durur, “nerede benim o iyi, o eski kâhyam” diye. “Onu bu kız yüzünden kovduğum gün hangi şeytana uydum kim bilir!” Sonra da ağlar, iç çeker.

Ağlamıyorum, iç çekmiyorum, ama içimden sürekli şöyle diyorum: Alelade kumaşı allayıp pullayıp ona fiyat biçme sanatını icat edene lanet olsun. Saygı ve hayranlık duyduğum şu kıymetli giysiye lanet olsun. Nerede benim o eski, alelade kumaştan, mütevazı, rahat çaputum?

Dostlarım, eski dostlarınızı muhafaza ediniz. Dostlarım, varsıllığın size dokunmasından sakınınız. Benim durumum size ibret olsun. Yoksulluğun kendine has özgürlükleri vardır, zenginliğin de mahzurları.

Fakat hepsi bu değil dostlarım. Lüksün tahribatına, sürekli artan bir lüksün neticelerine kulak verin.

Eski sabahlığım, etrafımdaki diğer döküntülerle ahenk içindeydi. Bir hasır sandalye; bir tahta masa; bir Bergamo halısı; birkaç kitabı taşıyan bir kalas; köşelerinden duvar halısının üzerine tutturulmuş, çerçevesiz, isli birkaç gravür; bu gravürlerin arasında havaya kalkmış birkaç sıva parçası, sabahlığımla birlikte en ahenkli fukaralığı meydana getiriyordu.

Her şeyin ahengi bozuldu şimdi. Uyum yok artık, birlik yok, güzellik yok.

…

Diderot etkisini hissetmeyenimiz yoktur sanıyorum.

Yeni bir ev alırsınız eşyaları yenilemek istersiniz

Yeni bir elbise alırsınız ona uyumlu yeni bir ayakkabıya ihtiyacınız olduğunu düşünürsünüz

En basitinden yeni bir ajanda alırsınız, yeni ajandaya yeni kalemle başlamak istersiniz hemen bir tane de kalem atarsınız sepete

Örnekler böyle sürer gider..

Siz diderot gibi olmayın, maddi manevi pişmanlığı büyük J

Daha fazlası için videomu izleyebilirsiniz.

Sadelik ve sevgiyle ^.^

Kaynaklar;
http://www.thebrandage.com/
http://www.bilgiustam.com/
https://etilen.net/
http://bilgioloji.com/
http://www.olaganustukanitlar.com/

No yorum

, by Sade Bir Yaşam

daha sade bir hayat

Sadeleşmek İsteyenler İçin Rehber Kitaplar

Daha önce minimalist yaşamak isteyenler için 3 kitap önerisinde bulunmuştum. İzlemeyenler için videoyu buraya ekliyorum.

Bu kitapların dışında iki kitaptan daha bahsedeceğim. Keyifli okumalar...

DAHA SADE BİR HAYAT

Doğan Kitap’ın Anne Baba Akademisi serisinden çıkardığı bir kitap bu.

Kim John Payne mülteci kamplarındaki çocuklarla çalışmış. Sonrasında ingilterede waldorf eğitim kurumlarında öğretmenlik ve danışmanlık yapıyor. Ve burada pek çok çocukta travma sonrası stres bozukluğu görüyor. İlginç olan şu ki bu çocuklarla mülteci kamplarındaki çocuklara uyguladığı tedavi aynı! İyi yaşam şartları sunalım derken çocuklarımıza bunu yapıyoruz!

Kitap 6 bölümden oluşuyor.

1. Sadeleştirme için ne gerekli

2. Duygusal ateşlenme

3. Çevre

4. Ritim

5. Planlanmış aktiviteler

6. Yetişkin dünyasını filtrelemek

Özet olarak, neden sadeleşmeliyiz, sade yaşamayan çocuğun yaşadığı ruhsal ve fiziksel ateşlenmeler yani aşırılıklar, aktiviteden aktviteye koşmanın etkileri, bu yoğun temponun ve yetişkin dünyasına adapte olmanın güçlükleri, bizim bu tempolu yaşantılarımızın çocuğu nasıl etkilediği ve en nihayetinde biz yetişkinlerde dahil olmak üzere yavaş yaşamanın nimetleri diyebiliriz.

Okurken altını çizdiğim bir derleme paylaşmak istiyorum kitaptan.

Çocukları en mutlu eden şey, kendi dünyalarını keşfedecekleri oyunlar oynayabilecekleri zamana ve yere sahip olmaktır.

Reklamların söylediğinin aksine çok fazla seçenek bunaltıcı olabilir; bu da başka bir stres nedenidir.

Ailelerimizi 'çok fazla'nın dört direği -çok fazla şey, çok fazla seçenek, çok fazla bilgi ve çok fazla hız- üzerine mi kuruyoruz artık?

Şüphesiz ki ailemizin mimarları olarak, çocuklarımızın hayatlarını biraz daha yavaşlatıp daha az karmaşık bir hale getirebilir, hayatlarına biraz daha serbestlik ve güzellik katabiliriz.

Bu kitapla hamileyken tanışmıştım. O dönemler çok etkilensem de ‘neden minimalist oldum’ videomda bahsettiğim gibi biliyorsunuz ki eksik hissettirilmemek adına o çok alan, sürekli piyasa yoklayan anneler kervanına katılmam çok uzun sürmedi.

Annelerden çok mesaj alıyorum bu yüzden burada da bahsetmek istedim bu kitaptan. Yalnız şunu da belirteyim bu bir çocuk gelişimi, çocuk eğitimi kitabı değil. Ebeveyn olmayanlar da okuyabilir ve hatta bana kalırsa okumalı.

Kendim için de çıkarımlarda bulunduğum bir kitap bu. O yüzden herkese tavsiye ediyorum.

Bunalan, yorulan, işlerin içinden çıkılamaz bir hal aldığını düşünen ebeveynlere özellikle tavsiye ediyorum elbette.

Kitapta; Ev ortamını sadeleştirmek, çocukları tüketim çılgınlığından ve reklam bombardımanından nasıl koruruz gibi pek çok sorunuzun cevabını bulabilirsiniz. Pek çok davranış sorununun da bu hızlı yaşam temposundan kaynaklandığını bilimsel açıklamalarıyla da okuyacaksınız.

Çocukların hayatlarını yavaşlatmak ve sadeleştirmek isteyen fakat nereden başlayacağını bilemeyen ebeveynler için bir rehber niteliğinde.

SADE HAYAT ÜMİT ŞİMŞEK

Bahsetmek istediğim bir diğer kitap ise akıl fikir yayınlarından çıkan Ümit Şimşek’in Sade Hayat kitabı.

Bu sadeleşme üzerine okuduğum diğer kitaplardan biraz farklı. Şöyle ki;

Ümit Şimşek, sadeleşmeyi bambaşka bir boyutta ele alıyor.

Ekonominin insan hayatında bir din gibi yer edindiğinin ve bu dinin tek amacının TÜKETİM olduğuna vurgu yapıyor.

Reklamlarla, televizyonlarla kuşatıldığımızı ve tüketmekten başka bir şey düşünemediğimizi çarpıcı gerçeklerle, araştırmalarla yüzümüze vuruyor.

Ömürler tükendi,

değerler tükendi,

insanlık tükendi,

çevre tükendi sözleri bu halin en kısa özeti.

Düzeni sistemi tümden ele alıyor diyebiliriz. Sebebin de çözümün de kaynağına inmek istiyorsanız mutlaka okumalısınız.

Altını çizdiğim satırları paylaşmaya kalksam sanırım kitabın yarısından fazlasını okurum ama birkaç bölüm yazmak istiyorum.

" Tükettiklerimizi nasıl olsa tüketiyoruz; tüketemediklerimizi de, onlar hakkındaki niyetlerimizi baki tutmak suretiyle, 'dayanıklı tüketim maddesi' olarak adlandırıyoruz. Düşünecek olursanız, bu, 'canlı ceset', 'diriltilemeyen canlı', 'ısınmamış ateş', 'kuru su' gibi apaçık tezat içeren bir kavram; ama düşünmediğimiz için böyle bir çelişkinin farkına bile varmadan tüketim fiilinin bütün uzak ve yakın, meşru ve gayrımeşru akrabalarıyla birden gül gibi geçinip gidiyoruz. Ve biliyoruz ki, ne kadar dayanıklı olursa olsun, her şey bir tüketim maddesi ve onun önünde de iki seçenekten başkası yok:

Ya tükenecek, ya tükenecek...

Bu kelime, evvelce olduğu yerden şimdi bulunduğu yere kendiliğinden geçmediği gibi, doğal bir gelişme sonucunda da gelmedi. Bu küresel değişim, 'küreselleşme' kavramının da hayatımıza girmesinden çok önce, dünyanın bütün insanlarını ve bütün lisanlarını kapsayan bir operasyonla gerçekleştirildi.

Bazı insanların ellerinde satılacak malları vardı; ancak insanlar bunları almakta isteksizdi veya imkanları kısıtlıydı. Onlar da mallarını satmak için, dünyanın geri kalan kısmını, tüketmenin iyi bir şey olduğuna inandırdılar."

Tüketici Nasıl Yetiştirilir

Batı uygarlığı, insanı reklamlarıyla tüketici yaptı. Bunun için de reklamı yeniden icad etti ve tüketim ekonomisinin en önemli dayanağı haline getirdi. Zamanla, bu sektör cazip imkanlarıyla insanların en yeteneklilerini kendisine çeken, bilim insanlarına halkın zayıf taraflarını keşfetmek ve bu noktalardan onları yakalamak için yüksek ücretlerle araştırmalar yaptıran, kitleleri tüketim yarışında hiç soluk almaksızın koşturup durmak için her gün yeni yöntemler keşfeden ve tuzaklar kuran bir muazzam sektöre dönüştü.

Bugün reklamsız bir hayat değil, bir gün bile düşünmek imkansızlaşmış olduğu için, bunun anlamını sorgulamak, onun bize ne verdiği ve bizden neyi alıp götürdüğü gibi sorular üzerinde durmuyoruz. Zaten, tüketici rolünü benimsemekle, reklamlar tarafından yönlendirilmeyi de peşin olarak kabul etmiş bulunuyoruz.

Kafeste doğanlar kafesi özler. Ama sadeliğin özgürlüğüne kavuşabiliriz, yeniden kendimiz olabiliriz. Yeter ki isteyelim.

Gördüğünüz gibi, sadeleşme hareketi eşya atmaktan, alışveriş yapmamaktan çok daha öte bir baş kaldırış. Öyle ki gözünü gökyüzüne, özgürlüğüne, insanca yaşamaya dikiyorsun.

Kalın sadelikle!

Daha fazlası için YouTube kanalımı ziyaret edin.

No yorum

, by Sade Bir Yaşam

80 / 20 kuralı

ÖNEMLİ AZINLIĞA ODAKLAN | 80/20 KURALI İLE MİNİMALİZM

80 / 20 Kuralı ya da Pareto İlkesi

Önemli Azın Yasası – Etken Seyrekliliği İlkesi de deniliyor.

İtalyan ekonomist Vilfredo Pareto’nun bulduğu, evrensel kabul görmüş olan 80/20 kuralını uygulayarak daha verimli bir yaşam sürmek mümkün.

Pareto; İngilterenin servet ve gelir dağılımını incelerken servetin %80 inin nüfusun %20 sine ait olduğunu fark ediyor. Araştırmayı İtalya için de yapıyor ve aynı sonuca varıyor.

İlk olarak iş dünyasıyla alakalı olarak ortaya atılmış olsa da bu prensini hayatımızın bütün alanlarına uygulayabiliriz. Minimalist yaşama geçerken, sadeleşirken karar vermekte bile.

Bir genellemeden yola çıkacağız fakat bu genelleme ya da kabul işimizi kolaylaştıracak. 80-20, 75-25, 85-15 oranın ne olduğu önemli değil çoğunluk azınlık oranı önemli. Bu sebepten bu ilkeye önemli azın yasası da deniyor.

Çoğumuz bilincinde olmadan zaten deneyimliyoruz. Girdilerin %20 si ile sonucun %80 i oluşuyor. Yanlış okumadınız. Bir işin en önemli %20 lik kısmını iyi yaparsak işin %80 ini tamamlamış oluyoruz.

Açalım, kabaca bir hesap yapalım;

Günün 8 saatini uykuda geçirdiğimizi varsayarsak, bize 16 saat kalıyor. Bunun %20 si ortalama 3 saat. 3 saat odaklanıp verimli bir şekilde çalışarak elimizdeki o büyük işi halledebiliriz.

Öğrencilik hayatım boyunca -ki düzenli olarak okula gitmesem de hala öğrenciyim- sıkışmadan yapamıyorum, günler öncesinden baksam da son gün o son saatlerde çalıştığım kadar verimli olmuyor dediğim ders çalışma saatlerine şimdi anlam verebiliyorum. Daha vaktim var diye düşünerek oturduğum o masada potansiyelimin daha altında bir odaklanma ile başladığım için verimli olmuyordu. Ya da belki de benim için doğrusu buydu. Ama siz bunu örnek olarak almayın, kendi içimde bir çözümlemenin cevabını buldum ve paylaştım J

Burada değinmek istediğim odaklanmanın, verimliliğin önemiydi. Daha az çalışmak gibi bir şey değil kesinlikle.

Çöpe atmak için büyük bir oran değil mi %80?

Azınlık daha büyük bir fayda sağlıyorsa, ve çok daha fazla zamanımızı alan her şey o denli katkı sağlamıyorsa,

Hala zamanın yetmediğinden şikayet ediyorsanız bir zamanlar benim yaptığım gibi

Gözden geçirmeniz gereken azaltmanız ve hatta kurtulmanız gereken bir şeyler, birileri, bir yük var demektir.

Kıyafetlerimizin %20 sini hayatımızın %80 inde giyiyoruz.

Tanıdıklarınızın %20 si ile hayatımızın %80 ini geçiriyoruz.

Örnekleri çoğaltmak mümkün elbette tek ihtiyacımız olan farkındalık.

Fazlalıklar dağınıklık yaratır, stres yaratır, faydasız yorgunluk yaratır.

Size fayda sağlamayan her şeyi bu prensiple yeniden gözden geçirin ve eleyin.

PEKİ NASIL?

İşe %20 yi tanımlamakla başlayın.

Mesela hayatınızın %80 inde kullandığınız, aslında dolabınızda sürekli elinizin gittiği azınlığı ayrı bir yere ayırın. Bu bilinç ile hareket ettiğinizde hayatınızdaki dengesizlikleri göreceksiniz.

Neden hayatınızın %20 sinde kullandığınız %80 lik kalabalığı evinizde tutasınız ki? Üstelik bu ortalama bir değer! Tek tek eşya bazında baktığınızda kimisini bir kez bile kullanmıyorsunuz.

Eşyalar için uygulamak belki de en kolayı. Gözle görülebilirler ve bu ikna olmamızı kolaylaştırıyor.

Ya fazla faaliyetleri, size fayda sağlamayan eylemleri azaltmak?

Böylece zaman kazanmak, görev bildiklerimizden azade olmak…

Bunun için bugüne dek yaptığınız rutinlerinizi değiştirmek?

Aklıma bu noktada şu örnek geliyor;

Ebeveyn olanlar anlayacaktır, çocuklarla kaliteli zaman geçirmek kelime grubu hep ağzımızdadır. Nedir bu kaliteli zaman?

Türlü türlü aktivite yapmak mı?

Her dediğini yaparak gönlünü hoş etmek mi?

Zamanını ona adamak mı?

Bunlardan biri olduğunu sanmıyorum.

Bir gözünüz televizyonda,

Arada kalkıp yemeğe bakıyorsunuz,

Göz ucuyla telefona bakıp parmak ucuyla –kendinizce çaktırmadan- birine cevap veriyorsunuz ama saatlerce çocuğunuzla yanyanasınız.

Ben bu saatlerdense sadece bana odaklanan, aklı fikri kalbi her şeyi bende olan ebeveynimle yarım saat geçirmeyi yeğlerdim.

Kaliteli zaman bu.

ÖNEMLİ %20 YE ODAKLANIN

Sosyal medyada geçirilen zamanın %20 sinde faydalı bilgi edinirken %80 ini boşyere harcadığınızı unutmayın. Size hitap etmeyen değer katmayan hiçbir şeyi takip etmeyin.

Günün uyku dışındaki %80 ini geçirdiğimiz işyerimizden zamanımız ve emeğimiz karşılığında para kazanıyoruz. Belki bin bir stresle baş edip, çocuklarımızı eşimizi az görme pahasına çalışıyoruz ve bu kazancı bize %20 lik bile bir haz vermeyen ıvır zıvıra harcıyoruz.

Değer mi?

Açalım gözümüzü yahu

Açın gözünüzü

Maksimalist olmanın hayatın hiçbir alanında pek fayda sağlamadığı ortada değil mi?

ÖNEMLİ AZI BULUN!

Daha fazlası için videomu izlemeyi unutmayın :) Sevgiyle ^.^